Herdenken, dat wil je doen van:
- mensen die we missen, die we persoonlijk verloren
- mensen die omkwamen bij geweld in samenleving en natuur,
- waar ter wereld ook
Naam voor naam noemen, dat is te doen als wij willen herdenken wie wij persoonlijk gekend hebben. Mensen waarmee we een band hadden. Banden die doorgesneden zijn, soms plotseling, soms zag je het aankomen. Verlies blijft altijd moeilijk. Vaak is het een raadsel, je ervaart een grens, een afgrond, een mysterie.
Naam voor naam noemen, moeilijker als de doden met velen zijn als gevolg van natuurgeweld of slachtoffer van terreur en geweld, van oorlog, van vlucht voor geweld en armoede op gammele boten en verdronken. Soms licht een naam op, een heroïsch persoon, een dramatisch voorbeeld.
Inspiratie om te herdenken kun je vinden in de allerlaatste pagina van de Schrift;Het laatste hoofdstuk van het boek Openbaring, een lezing van troost en uitzicht na alle rampen en tegenslagen uit de 20 voorgaande hoofdstukken.
Het boek heet ook wel de Apocalyps. Wij gebruiken het woord apocalyptisch vaak in de zin van allerlei rampen die op ons af kunnen komen, zelfs het einde van de wereld komt in zicht.
Een quote van Hillary Clinton: “Ik ben de laatste die tussen jullie en de Apocalyps staat”.De eerste christenen dachten dat de nieuwe wereld spoedig zou aanbreken, met de terugkeer van Jezus op aarde.Maar hij kwam maar niet.In plaats daarvan zagen zij grote rampen, vervolging, persoonlijke ondergang, onderdrukking en bedreiging van de vrede.
Het Boek tekent die ondergang in schrille kleuren. Gelukkig eindigt het met een visioen van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
Wij mogen vasthouden aan dat visioen, ook al leven wij in een tijd waarin bedreiging van vrede en geluk soms apocalyptische vormen krijgt
Noem de namen, van dichtbij en veraf.Geef ook onbekenden een naam geven voor het aangezicht van de Levende